بد نیست بدانی...

بد نیست بدانی دلم تنگست
 

فانوس شبم خموش و پایم لنگست
 

راهم پره سنگ و بین ما فاصله ها
 

دانم که نه صد، هزار و صد فرسنگست
 

زنجیر زدند به پا که شاید نروم
 

خندید دلم، بگفت درنگم ننگست
 

بگرفت دلم از این هزاران رنگی
 

آنجا بروم که آسمان یکرنگست
 

در مخمصه ی زمانه میچرخم و باز
 

بر حادثه ای دگر خیالم تنگست...