دعــــــــای روز دو شنبـــــــــه

 

ستــــایش خاص خــــــــــدایى است که هیچکس را گواه نیاورد در آن هنگامى که آسمانها و  

زمین را آفرید و کمک‏کارى براى خود نگرفت در آن هنگامى جنبندگان را پدید آورد در معبودیت 

 خود شریک ندارد در یکتایى پشتیبانى نشود زبانها از حد وصفش لال و عقلها از کنه معرفتش 

 عاجز است گردنکشان در برابر هیبتش فروتن و چهره‏ها از بیم و هراسش خاضــــــــع و هر  

بزرگى در عظمتش رام گشته پس خاص تو است ســــــتایش‏ پى‏درپى و منظم، و دنباله‏دار و 

  محکم و درودهاى ابدى و تحیت همیشگى و دائمى تو بر پیامبرت باد. 

 
خــــــــــــدایا آغاز امروز مرا صلاح و وسطش را رستــــــگارى و پایانش را کامروایى قرارده و 

 پنــــــــاه مى‏برم به تو از روزى که آغازش ترس و وسطش بى‏تابى و پایانش درد و رنج‏ باشد 

 خـــــــــــدایا از تو آمـــــــرزش خواهم براى هر نذرى که کرده‏ام و هر وعــده‏اى که دادم و هر 

 عهدى که بستم ولى به آن وفــــــــا نکرده‏ام و درباره حقوق و مظلمه‏هایى که از بندگانت به  

گردن دارم درخـــواست مى‏کنم که هر بنده‏اى از بندگانت‏ یا هر کنیزى از کنیزانت که در گردن 

 من حـقى دارد و از من ستمى به او رسیده در جانش یا در ابرویش یا در مالش یا در خانواده 

 و فرزندش یا غیبتى از او کرده‏ام یا بارى بر دوشش نهاده‏ام که سببش خواهــــــش یا هواى 

 نفس‏ یا خودخــــــــواهى یا رشک یا خودنمایى یا تعصب بیجا بوده چه آن‏کس غایب باشد چه 

 حاضر، زنده باشد یا مرده، و دست من اکنون کوتاه و وسعم نارسا است از اینکه آن حــق را  

به او رد کنم و از او حلالــــــیت جویم پس از تو مى‏خواهم اى کسى که مالک حاجـــــاتى و به 

 خواست تو آنهامستــجاب ‏گردد و بسوى اراده‏ات شتابان شوند مى‏خواهم که درود فرستى 

‏
بر محــمد و آلش و آن شخص را به آنطور که خواهى از من خوشنود گردانى و از نزد خود به  

من رحمتى بخشى زیرا که آمرزش از تو نکاهد و بخشش به تو زیان نرساند اى مهربانتـــرین 

 مهـــــــــــربانها .

خـــــــــــدایا به من عطا کن در هر روز دوشنبه دو نعمت از جانب خودت یکى خوشــــبختى در  

اول روز به وسیله فرمانبردارى‏ تو و دیگر نعمتى در آخر روز به آمرزش و مغــفرتت اى کسى  

که تنها معـــــبود ما او است و گناهان را جز او کسى نیامرزد.